Amerikaanse centrale bankiers slagen er keer op keer in financiële markten in een kramp te laten schieten. Door nu te suggereren dat de afbouw van de stimuleringsprogramma's toch gaat beginnen zaaide de Fed nieuwe verwarring.
Op de financiële markten gaat het al ruim een half jaar vooral over de vraag wanneer de Fed start met de afbouw van zijn opkoopprogramma voor Amerikaanse staats- en hypotheekobligaties.
Deze zomer leek het erop dat nog dit jaar de eerste babystapjes gezet zouden worden.
Vervolgens gebeurde er dit najaar niets waardoor de verwachtingen in de markt voor de start naar het voorjaar verschoven.
Daarbij speelde ook het idee dat de impasse over de Amerikaanse begroting en het schuldenplafond reden zou zijn voor uitstel.
Toch anders
In het verslag van de laatste vergadering van de Fed stonden echter enkele passages die deze gedachte weer leken tegen te spreken. "Als de economische toestand het toelaat, zou de commissie kunnen besluiten om het tempo van de aankopen in een van de volgende meetings te vertragen", klonk het.
De reactie op de financiële markten was even voorspelbaar als onvermijdelijk. De rente op Amerikaanse staatsobligaties steeg, de aandelenbeurzen in New York zakten weg en de olieprijs daalde.
Dit ondanks alle mitsen en maren van de Fed-bestuurders die in het verslag waren opgetekend. Zo is de beslissing afhankelijk van de ontwikkeling van de economie.
Loopt die volgens verwachting, dan zou een begin met de afbouw voor de hand liggen, zo niet, dan komt het tot uitstel. De centrale bankiers zijn ook niet van plan om zich vast te pinnen op een tijdsschema. Als het komt tot een start, kan het nog eindeloos duren voor het programma helemaal is gestaakt.
Daarnaast wordt heel nadrukkelijk de boodschap gegeven dat het beleid van de centrale bank soepel blijft. Het belangrijkste rentetarief dat nu op 0 tot 0,25 procent staat, gaat voorlopig niet omhoog, ook niet als de werkloosheid in de VS verder terugloopt.
Droste
ziet daarin ook een soort Droste-effect ontstaan. De beleidsmakers discussiëren over de reactie in de financiële markten op de notulen van hun eerdere discussies. Vervolgens heeft het verslag van deze discussie ook weer zijn eigen impact.
Dit is wel vrij illustratief voor de huidige situatie. De Fed heeft nu onevenredig veel invloed op de financiële markten. Een reactie in de markten op de Fed voedt ook weer de beleidsbeslissingen van de centrale bank.
Zo wordt in de laatste maanden van het voorzitterschap van Ben Bernanke duidelijk dat de centrale bank zoekende is naar de manier om terug te keren naar een meer normale situatie. Daarbij vragen de Fed-bestuurders zich ook af hoe ze het best kunnen communiceren wat hun intenties en bedoelingen zijn.
Of onder Bernanke's opvolger Janet Yellen een normalisering gaat plaatsvinden lijkt twijfelachtig. Ze geldt als een voorstander van het openhouden van de geldkraan totdat de werkloosheid echt flink is gedaald in de VS. Misschien dat Yellen wel een einde weet te maken aan de verwarrende communicatie van de Fed.
Deze zomer leek het erop dat nog dit jaar de eerste babystapjes gezet zouden worden.
Vervolgens gebeurde er dit najaar niets waardoor de verwachtingen in de markt voor de start naar het voorjaar verschoven.
Daarbij speelde ook het idee dat de impasse over de Amerikaanse begroting en het schuldenplafond reden zou zijn voor uitstel.
Toch anders
In het verslag van de laatste vergadering van de Fed stonden echter enkele passages die deze gedachte weer leken tegen te spreken. "Als de economische toestand het toelaat, zou de commissie kunnen besluiten om het tempo van de aankopen in een van de volgende meetings te vertragen", klonk het.
De reactie op de financiële markten was even voorspelbaar als onvermijdelijk. De rente op Amerikaanse staatsobligaties steeg, de aandelenbeurzen in New York zakten weg en de olieprijs daalde.
Dit ondanks alle mitsen en maren van de Fed-bestuurders die in het verslag waren opgetekend. Zo is de beslissing afhankelijk van de ontwikkeling van de economie.
Loopt die volgens verwachting, dan zou een begin met de afbouw voor de hand liggen, zo niet, dan komt het tot uitstel. De centrale bankiers zijn ook niet van plan om zich vast te pinnen op een tijdsschema. Als het komt tot een start, kan het nog eindeloos duren voor het programma helemaal is gestaakt.
Daarnaast wordt heel nadrukkelijk de boodschap gegeven dat het beleid van de centrale bank soepel blijft. Het belangrijkste rentetarief dat nu op 0 tot 0,25 procent staat, gaat voorlopig niet omhoog, ook niet als de werkloosheid in de VS verder terugloopt.
Droste
ziet daarin ook een soort Droste-effect ontstaan. De beleidsmakers discussiëren over de reactie in de financiële markten op de notulen van hun eerdere discussies. Vervolgens heeft het verslag van deze discussie ook weer zijn eigen impact.
Dit is wel vrij illustratief voor de huidige situatie. De Fed heeft nu onevenredig veel invloed op de financiële markten. Een reactie in de markten op de Fed voedt ook weer de beleidsbeslissingen van de centrale bank.
Zo wordt in de laatste maanden van het voorzitterschap van Ben Bernanke duidelijk dat de centrale bank zoekende is naar de manier om terug te keren naar een meer normale situatie. Daarbij vragen de Fed-bestuurders zich ook af hoe ze het best kunnen communiceren wat hun intenties en bedoelingen zijn.
Of onder Bernanke's opvolger Janet Yellen een normalisering gaat plaatsvinden lijkt twijfelachtig. Ze geldt als een voorstander van het openhouden van de geldkraan totdat de werkloosheid echt flink is gedaald in de VS. Misschien dat Yellen wel een einde weet te maken aan de verwarrende communicatie van de Fed.